Baseny i lustra - spacer miejski połączony z warsztatami

Źródło Wiktorii to opisana w powieści Neala Stephensona „Diamentowy Wiek” imponująca konstrukcja, która gromadzi zanieczyszczoną wodę i powietrze, następnie przepuszcza wodę przez system kaskadowych ścian i zbiorników, a powietrze przez rozbudowany układ tub i kanałów, aby na końcu zgromadzić doskonale czyste cząsteczki azotu i wody. Ta wizja jest główną inspiracją projektu, który prowokuje do refleksji nad procesem oczyszczania i doskonalenia substancji.Podczas spaceru miejskiego połączonego z warsztatami odkryjemy architekturę wyobrażonej oczyszczalni wody, która mogłaby zająć przestrzeń całego miasta.

Schemat funkcjonowania oczyszczalni to ścieżka składająca się z kilku kroków, takich jak: gromadzenie zanieczyszczonej wody, dodawanie flokulantów, sedymentacja, filtracja, dezynfekcja, magazynowanie wody i dystrybucja. Projekt warsztatów analizuje ten schemat i proponuje spacer podzielony na siedem etapów. W każdym z nich badane są różne stadia procesu oczyszczania wody. Podczas kolejnych przystanków, uczestniczki i uczestnicy zostaną zaproszone i zaproszeni do wykonania kreatywnych ćwiczeń związanych z wizualizowaniem, projektowaniem, rysowaniem i opowiadaniem. Będzie to również okazja do obserwacji, w jaki sposób woda przepływa przez miasto i jak jest magazynowana.

Jednocześnie projekt analizuje inne instrukcje i modele związane z drogą prowadzącą do oczyszczania, doskonalenia materii, przemiany i uzyskania głębszej świadomości, takie jak traktat alchemiczny „Splendor Solis” oraz tekst Longchenpy „Rest in Illusion”. „Splendor Solis” instruuje nas, jak pracować z materia prima, aby odkryć kamień filozoficzny - substancję doskonałą. Podczas tego procesu podążamy ścieżką wyznaczoną przez kolory (nigredo, albedo, citrintas i rubedo), która zmierza do połączenia słonecznej i księżycowej energii - jedności opozycji i przeciwstawienia się binarnym podziałom. Na tej drodze dowiadujemy się również, że każde osiągnięcie wymaga poświęcenia.Schemat przedstawiony przez filozofię dzogczen i jej teoretyka Longchenpę zakłada inny kierunek. Charakter umysłowej aktywności u Longchenpy przypomina wymiatanie przesądów dotyczących rzeczywistości, aby na końcu uświadomić sobie, że wszystko, co istnieje, jest iluzją. Nie możemy ufać naszym zmysłom, tak jak nie możemy ufać, że świat istnieje w znanej nam formie. Głównym założeniem obu dróg duchowych jest kwestionowanie pierwotnie przyswojonych wizji rzeczywistości, aby odkryć jej prawdziwe komponenty.

‍