Materia Bazowa
Nie wiesz, do czego zmierzają przeprowadzane tu eksperymenty. Zachodzące procesy przebiegają w sposób niedostrzegalny dla oka albo właśnie się zakończyły. Widzisz tylko zastygłe formy jako efekty wizualnych badan: osobliwe rekwizyty, kostiumy, lejące się tkaniny, hybrydyczne twory, momentami zwiotczale i omdlewające, w innych miejscach wybujale, sprężyste i odporne.
Próbując ramować ten zbiór, szukasz jego ukrytej mechaniki. Budujesz prowizoryczny schemat pulsującej materii w procesie ciągłej przemiany. Zamiast obsesji katalogowania, odkrywasz wielopoziomową gloryfikację lepkości rozpisaną na czynności przylegania, splecenia i stopienia. Dążenie do jasnych podziałów zastępuje tu reguła przenikania. W jej wyniku byty ulegają rozszczelnieniu i rozchwianiu. Są ciągliwe, odkształcalne. Stykają się i mutują w pętli szybkiego rozrostu, pęcznienia i rozpadu.
Materia bazowa wpisuje się w archaiczne przekonania myślicieli o tym, że wszystko składa się z tego samego, bierze początek z jednej matrycy. Dopiero z czasem filozofia zaczyna postrzegać byty jako istniejące w izolacji, oddzielne. Współcześnie niezwykle kuszący wydaje się powrót do koncepcji scalenia wszystkiego w jednej masie, propagowania wizji płaskich ontologii, bez hierarchii i klasyfikacji. Gdzie ważne byłyby przede wszystkim konfiguracje powiązań i oddziaływań przynoszące nowe symbiotyczne modele funkcjonowania.
Fantazja o utopijnej materii bazowej uelastycznia wyobraźnie. Po odrzuceniu problematycznego pojęcia normy, a razem z nią jej przeciwieństwa czyli hybrydy, anomalii, zdziczenia czy monstrum, pojawia się obietnica wspólnoty opartej na bliskim sąsiedztwie i licznych pokrewieństwach, w której sieci wzajemnych relacji okazują się zaskakująco gęste.
Wystawa „Materia bazowa” jest wydarzeniem towarzyszącym konferencji „Inny/Obcy/Ten Sam – widmowa obecność Bellmera i niepozbywalne prawo pożądania” organizowanej przez Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach
Martyna Pinkowska (ur. 1997 r.) studentka malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Zajmuje się malarstwem i tworzeniem obiektów. Współpracuje z warszawską galerią Serce Człowieka. Uczestniczka wystaw zbiorowych m. in: „Pod moim żebrem mieszka dom” Galeria Serce Człowieka, w Warszawie w 2021 roku, „W te dni zgiełkliwe, płomienne i oszałamiające, przenoszę się myślą”, Fundacja Stefana Gierowskiego w Warszawie w 20210 roku, „Salon Wiosenny”, GSW w Opolu w 2021 roku, „Pierwszy Zmysł”, Cricoteka w Krakowie w 2020 roku.
Maryna Sakowska (ur. 1992) zajmuje się tkaniną artystyczną, malarstwem, instalacją oraz tekstem. Ukończyła multimedia na Akademii Sztuki w Szczecinie (2019) oraz malarstwo na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu (2017). Finalistka konkursu Gepperta (2020), potrójna finalistka konkursu Artystyczna Podróż Hestii (2017, 2018, 2019), uczestniczka 18. i 19. Przeglądu Sztuki Survival (2020, 2021), członkini galerii Sandra.
Wiktoria Walendzik (ur. 1994) – zajmuje się rzeźbą, a także instalacją i rysunkiem. W 2020 ukończyła studia na kierunku Sztuka Mediów na Akademii Sztuki w Szczecinie. Finalistka i laureatka konkursów artystycznych, min. Fundacji Grey House, Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych 2020, Project Room 2019 U-jazdowski. Wybrane wystawy indywidualne, Nie można żyć szczęśliwie, nie żyjąc godnie, moralnie i uczciwie, TRAFO w Szczecinie 2020 roku, please somebody game end me, Centrum Sztuki Współczesnej U-jazdowski w 2019 roku i zbiorowe: Działy otwarte / Działy zamknięte, Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi w 2020, Made [in] Ready. Rzeczy, symbole, działania w BWA w Bielsku i BWA Gorzów Wielkopolskim w 2020 roku, Zamieszkiwanie, Wystawa finalistów konkursu Fundacji Grey House, Galeria Szara Kamienica w Krakowie w 2019 roku, Wystawa finalistów Artystycznej Podróży Hestii, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2019 roku.
